Samenvattingen(1)
In een dystopie in de nabije toekomst, onder primitieve omstandigheden, wordt een groep arbeiders gedomineerd en bestuurd door een anoniem bewakingssysteem. Wanneer een van de arbeiders een mysterieuze ziekte oploopt, begint hij twijfels te krijgen over het systeem. Tijdens zijn pogingen contact te krijgen met de autoriteiten daalt hij af in een duisternis die hij zich niet eerder voor had kunnen stellen. Prachtig uitziende en zeer originele sciencefictionfilm die doet denken aan een mengeling van Brazil en Stalker. In Erdem Tepegoz’ dystopische toekomst geven de arbeiders zich over aan iets dat onmenselijk, bestraffend en meedogenloos is. Hierdoor worden ze net zo anoniem als het systeem dat hen in het gareel moet houden. Ze wonen in een gevangenis die gerund wordt vanuit het idee dat de gevangenen constant in de gaten worden gehouden, totdat hun innerlijke bewakers geactiveerd worden en ze zichzelf in de gaten beginnen te houden. De fantastische achtergrond van vervallen fabrieken en verlaten, afbrokkelende gebouwen, vormt bijna een extra personage in de film. Dit wordt nog eens versterkt door geweldige verlichting en visueel werk, waarbij de camera door nauwe gangen en over instortende trappen naar roestige deuren en kapotte machines zweeft. De toekomst lijkt niet zozeer om vooruitgang te gaan, maar over het keer op keer terugzakken in een duister verleden. (Imagine Film Festival)
(meer)Recensie (1)
This dystopian parable about feudal labour in a capitalist system and the need for revolt is hobbled by its screenplay, which tries to pile up mysteries, but then fails to maintain a coherent inner logic of its world. Paradoxically, however, the realism-shunning narrative is offset by the film’s main strength, which is the imposing location of a run-down mining complex enhanced with unobtrusive set design that adds a surprisingly realistic dimension to the film.
()