Дорогие товарищи
Regie:
Andrey KonchalovskiyCamera:
Andrey NaydyonovActeurs:
Yuliya Vysotskaya, Andrey Gusev, Vladislav Komarov, Иван Мартынов, Denis Zaynullin, Aleksandr GokhStreaming (1)
Samenvattingen(1)
Hoe gespannen de verhoudingen tussen privé en politiek in de Sovjet-Unie konden zijn, weet dit historische drama in zwart-wit van de Russische meesterregisseur Andrej Kontsjalovski sterk over te brengen. Samen met zijn vaste scenariopartner Elena Kiseleva schreef hij het script over de arbeidersstaking in de Zuid-Russische stad Novotsjerkassk, die in 1962 gewelddadig de kop werd ingedrukt. Het meedogenloze staatsoptreden tegen dit burgerprotest was een goed bewaard gebleven geheim: pas in de jaren negentig leerde men in Rusland wat er hier gebeurd was. Hoofdrolspeler Joelia Vysotskaja, Kontsjalovski’s partner, is in 1972 in deze stad geboren, maar zelfs zij wist weinig over wat daar had plaatsgevonden. Zij speelt een Sovjetbureaucraat, die onbedoeld een doorslaggevende rol speelt in het ontketenen van het staatsgeweld tegen burgers. De indrukwekkende scènes waarin talloze figuranten met elkaar vergaderen, protesteren, vechten of vluchten, illustreren goed hoe staat en burger tegen elkaar opgezet kunnen worden, en krijgen daardoor een haast tijdloze en urgente kwaliteit. (International Film Festival Rotterdam)
(meer)Recensie (2)
Even if no one told me, I'd guess the movie was made by an eighty-five year old director. It feels schoolboyish, the camera is locked in this kind of digital greyness, making it impossible for any illusion of the time to click. That's partly because most of the people in it are played as if they're from the Sklep Theatre, and as if the film is afraid of the fact that the protagonist is a Stalinist Bolshevik, so most of the villains are portrayed with the sensitivity of the Black Barons. The film is thus not the much-needed introspection of a confused and corrupt regime, but a simple anti-communist pamphlet, which was matched by the audience's affectedly heroic reactions at certain points in the film.
()
When I popped the DVD into the player, I had no clue what I was in for. The Soviet Union was always devoid of those products of decadent capitalist morality — serial killers, dissidents, drug addicts, or strikes. So, even in Novocherkassk in 1962, there were no strikes, no one got killed, injured, or locked up, and anyone who says otherwise might end up in somebody else's grave. The plot of the film didn't exactly bring me joy (I'm not that twisted), but the way the creators translated the events into moving pictures was fantastic. The movie grabbed me right from the start, keeping me 'glued' to the screen throughout. When it ended, I couldn't believe two hours had flown by. It's a raw and gritty affair, excellently shot, with Julia Vysotskaya delivering an absolutely brilliant performance.
()