Extro

Acteurs en actrices gaan altijd met alle aandacht lopen, maar we hebben zelden oog voor de subtiele kunst van de extra’s, de figuranten, terwijl net zij heel wat bijdragen aan een film. Voor één keer willen Naoki Murahashi en zijn crew de rollen omdraaien en een figurant, Kozo Haginoya, op de voorgrond plaatsen. Ze volgen de 63-jarige man van bij het pruttelend ontbijtspek om 7 uur tot zonsondergang, als dat moet: Kozo geeft zich altijd 100%, hopend een paar seconden in beeld te komen. Tot zover de eerste 15 minuten… Daarna gaat het van een mythische meeuw genaamd Ogamo, langs een prehistorisch monster from space, tot een drugdealer die een dubbel leven leidt als figurant, twee flikken die undercover een nieuwe passie ontdekken… om in extremis terug bij Kozo uit te komen. Geen wonder dat cultregisseur Nobuhiko Obayashi mee wou werken aan deze faux-documentaire: de absurde aller-retourtjes en de vrije associaties van de verhaallijn doen denken aan zijn House. Laten we grote woorden niet schuwen: Extro is voor ons de mooiste ode aan de filmkunst en –industrie sinds Why Don't You Play in Hell?, met zijn hilarische en liefdevolle blik op alle elementen, ook de kleinere, die samen filmmagie creëren. (Brussels International Fantastic Film Festival)