All Restrictions End

"In de begindagen van de Iraanse revolutie werd iedereen met een scherpe vouw in zijn pantalon weggestuurd van het werk. Want hoe kun je tot Allah bidden zonder die scherpe vouwen te breken?" Deze en andere bespiegelingen over islam en kleding kenmerken het prikkelende en vormvrije All Restrictions End. Met kleding als rode draad laat de filmmaker de geschiedenis van zijn geboorteland Iran voorbij komen, waarbij hangpartijen niet van de lucht zijn. Het is een eindeloze reeks confrontaties tussen groepen die allemaal iets anders willen met hun land. Kleding is steeds het uitgangspunt in de verhalen over Iran, dat eeuwig lijkt te laveren tussen Oost en West, het heden en het verleden, vrijheid en repressie. De mode is de spiegel des tijds, schreef Baudelaire al, en daarmee een mooie metafoor voor wat er in een land leeft. De experimentele vorm van All Restrictions End doet denken aan het essayistische werk van Jean-Luc Godard, met name zijn Histoire(s) du Cinéma. Een vaak duizelingwekkende opeenvolging van beelden, geluidsfragmenten en animaties die de film hier en daar van een humoristische noot voorzien. (International Documentary Film Festival Amsterdam)