MC5*: A True Testimonial

Deze rockumentary over de grensverleggende Detroitse band MC5 vult een gat in de popgeschiedenis. Je hoort weinig meer van MC5, terwijl hun ongepolijste rockgeluid en politieke uitstraling net zo goed een voorbode vormden van de punk en latere hardrock als de muziek van tijdgenoten The Stooges. Debuterend regisseur David C. Thomas spitte gedurende zeven jaar door een enorme hoeveelheid archiefmateriaal uit eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Bij bijna elke gebeurtenis, plek en persoon die in deze chronologische reconstructie wordt genoemd, heeft hij foto’s, radiointerviews en filmbeelden paraat. Vooral de chaotische beelden van live-optredens laten zien hoezeer de band, onder leiding van huisgoeroe John Sinclair, vergroeide tot een steeds vrijere en ruigere eenheid. Terwijl de hippies love and peace predikten, stond MC5 voor rauwe sex and drugs and rock’n’roll. Als huisband van Sinclairs White Panther Party (naar analogie van de radicaal-gewelddadige Black Panther-beweging) lieten ze zich zelfs fotograferen met wapens in de hand. Ex-bandleden zeggen nu dat het vooral parodie en provocatie was, maar het leverde ze toentertijd de structurele aandacht op van de FBI - in de documentaire zijn ook opnamen verwerkt van een US Government Surveillance film. Dat ze bij elk optreden ‘Kick out the jams, motherfuckers!’ riepen, hielp natuurlijk niet. Van de vijf bandleden zijn er inmiddels twee overleden. In interviews kijken de overgebleven muzikanten terug op deze episode, de één met nostalgische grootspraak, de ander met relativerende zelfspot. (International Documentary Film Festival Amsterdam)