Wieloryb z Lorino

Volgens de oorsprongsmythe van de Siberische Tsjoektsjen is de mensheid geboren uit het huwelijk van de oermoeder met een walvis. Lang leefden mens en walvis gelukkig samen, tot de dag waarop een man zijn walvisbroer doodde. Sindsdien wordt het leven op aarde overheerst door honger en lijden. Deze mythe introduceert dit scherp observerende portret van het afgelegen plaatsje Lorino, in het uiterste noordoosten van Siberië. Hier wordt nog steeds op bedreigde walvissen gejaagd, uit traditie en uit bittere noodzaak. In afwachting van de vangst kopen klanten hun levensmiddelen op de pof in de karig gesorteerde dorpssupermarkt. Een buste van Lenin kijkt uit over het dorpsplein, ter herinnering aan een tijdperk dat ook op minder zichtbare manieren diepe sporen naliet in het leven hier. Olievaten en walvisbeenderen zijn speeltoestellen voor de kinderen van Lorino, die op school een opstel moeten schrijven over het fundamentele verschil tussen mens en dier. Wie in Lorino aan het allerkortste eind trekken, zijn de blauwvossen die verkommeren in de pelsdierfokkerij. En de walvis? Die doet er verstandig aan op open zee te blijven. (International Documentary Film Festival Amsterdam)