Samenvattingen(1)
De negentienjarige Cintia is wondermooi, haalt goeie cijfers en wil misschien wel rechten studeren. In schokkerige telefoonopnamen zien we de Mexicaanse tiener dollen op het strand, kussen met een vriendje, lachen in de lens – maar nu is Cintia dood. Zomaar vermoord, in haar eigen huis, door een familielid. Haar moeder en zus proberen verder te leven en hun toekomst opnieuw vorm te geven. Ze beschrijven hoe hun eigen levens altijd doorspekt waren met gewelddadige relaties, hoe lastig het is om dat te veranderen en met hoeveel angst en uitzichtloosheid dat gepaard gaat. In voice-over, buiten beeld, vertellen de vrouwen minutieus het hele verhaal, tegen de achtergrond van stilleven-achtige, korte opnamen van de straat, de slaapkamer, etalages, trouwjurken, afgewisseld met beelden van Cintia uit het familiearchief. Het meanderende tempo en de mysterieuze, emotionele sfeer dwingen de toeschouwer om langer stil te staan bij de positie van vrouwen in de samenleving, speciaal in de Mexicaanse machocultuur. De achterblijvers moeten dan ook nog machteloos toezien hoe de dader vooralsnog ongestraft rondloopt. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)Galerie (1)
Mexico
