Clandestine

"Wanneer ik over mijn vader spreek, heb ik soms het gevoel dat ik het over mezelf heb." Clandestine opent als de herinnering van een man aan zijn overspelige vader. Maar de film bestaat niet alleen uit deze fictionele lijn. Er loopt een tweede draad doorheen, een documentaire geschiedenis van gecodeerde spionageberichten, landverraders en dubbelspionnen. In beide verhalen staan de wereldwijd ingezette number stations centraal, die gecodeerde berichten de ether in sturen, bestemd voor spionnen diep in vijandig gebied. Zeven aan weerszijden van het IJzeren Gordijn opgepakte spionnen tonen hoe deze number stations van 1940 tot het heden een centrale rol hebben gespeeld in diverse globale conflicten. Waar de mannelijke voice-over emotioneel is, soms verward, is de vrouwenstem die deze spionagegeschiedenis vertelt kalm en objectief. Onder de twee vertelstemmen is vrij beschikbaar archiefmateriaal gemonteerd. Zowel beeld als geluid werden opgediept uit een tiental online archieven en door regisseurs Gideon C. Kennedy en Marcus Rosentrater verweven tot een vertelling over spionage en overspel, over communicatie en miscommunicatie, en over de relativiteit van goed en slecht. Immers: "Niemand is de slechterik in zijn eigen verhaal." (International Documentary Film Festival Amsterdam)