Ne croyez surtout pas que je hurle

Nadat zijn relatie was gestrand en zijn partner vertrokken, zat Frank Beauvais gevangen op het Franse platteland. Zonder rijbewijs om de deprimerende omgeving te ontvluchten, zonder geld om terug te keren naar Parijs, maar mét een berg films op dvd. Die vulde hij dagelijks aan met internetbestellingen en illegale downloads. In een halfjaar tijd keek hij vierhonderd films, van obscure Sovjetproducties en zwart-witklassiekers tot horror en Japanse softporno. Uit die beeldenbrij destilleerde hij een film die het midden houdt tussen visuele autobiografie, literair getinte bekentenis en superieur samplebouwwerk. In precies, vaak bijtend proza vertelt Beauvais in de voice-over over zijn jeugd, de creatieve impasse waarin hij verkeert, de terreuraanslagen die in die tijd plaatsvinden, de dood van zijn vader en zijn afkeer van het dorpsleven – een weerzin die grenst aan snobisme. De begeleidende filmfragmenten, een paar seconden elk, illustreren en contrasteren, waardoor een bijna onderbewuste extra laag ontstaat. Tijdens zijn halfjaar van onvrijwillige ballingschap dreigde Beauvais te verdwijnen in films. Maar uiteindelijk vond hij zichzelf erin. (International Documentary Film Festival Amsterdam)