Samenvattingen(1)
Onvervaard en altijd op zoek naar passagiers stuurt Abas zijn gammele bus door de chaos van het regelmatig door aanslagen getroffen Kabul. Verderop in dezelfde grauwe, in een permanente stofwolk gehulde stad worden de jonge tiener Afshin en zijn kleine broertje Benjamin door hun vader, een ex-militair, meegenomen naar een gedenkplaats met portretten van bomslachtoffers. Als zijn vader om veiligheidsredenen naar Iran vertrekt, is Afshin plotseling het hoofd van de familie. In zijn eerste lange documentaire volgt Aboozar Amini in losse stijl afwisselend de buschauffeur en de twee broertjes. Thuis met zijn kinderen heeft Abas plezier, maar verder is geluk schaars. Zijn bus raakt defect en schuldeisers zeuren aan zijn hoofd. Om zijn narigheid te vergeten zingt hij een lied en rookt hij zijn hasj. Afshin en Benjamin doen hun best hun vader niet teleur te stellen en nemen hun taken in en om het huis bijzonder serieus. Tussen deze impressies van het leven in Kabul laat Amini zijn hoofdpersonen rechtstreeks in de camera vertellen over hun zorgen en wat ze gedroomd hebben – de Afghaanse nachtmerrie is nooit ver weg. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)