Dieu, ma mère et moi

Gonzalo Tamayo, zoals zoveel Spanjaarden katholiek opgevoed, wil afstand doen van zijn geloof. Maar een officiële apostasie - uitgeschreven worden bij de kerk en zijn doop ongedaan maken - blijkt niet eenvoudig. Gonzalo, type eeuwige student, bijt zich erin vast zoals hij dat nooit eerder heeft gedaan. Hij voelt dat hij zich op een keerpunt in zijn leven bevindt: als hij nu geen nieuwe start maakt, lukt het misschien nooit meer. Maar het verleden blijft zich hardnekkig opdringen, in steeds levendiger fantasieën. Federico Veiroj (La vida útil, 2010) baseerde het slimme scenario van El apóstata op de ervaringen van zijn Spaanse vriend Álvaro Ogalla, die ook de hoofdrol op zich nam. Ondanks Gonzalo’s problemen heeft de film een lichte, optimistische toets. En ondanks het terugkerende, ongetwijfeld terechte verwijt van zijn omgeving dat hij een lapzwans en een egoïst is, kun je Gonzalo uiteindelijk niets dan goeds toewensen. Een trefzeker, geestig zwart sprookje over de wil tot verandering. (International Film Festival Rotterdam)