Samenvattingen(1)
Gedurende het grootste deel van de jaren veertig maakte fotografe Helen Levitt foto’s van kinderen in Harlem in New York. Haar opnamen behoren tot de sterkste portretten van jonge kinderen in de geschiedenis van de fotografie. In 1944 kwamen criticus James Agee en schilderes Janice Loeb met het idee Levitt een korte film te laten maken over dit onderwerp. Het resultaat is In the Street, gemaakt van 1945 tot 1946 en uitgebracht in 1952. Hoewel Loeb and Agee officieel de regisseurs van de film zijn, is het Levitt die lof verdiend voor het resultaat. De film is simpel van structuur; een ongedwongen collage van taferelen van op straat spelende kinderen. Vertov opperde dat documentairemakers moeten proberen het leven te overrompelen. Dat is precies wat Levitt doet in dit korte, bescheiden en buitengewoon beeldende essay. ‘In the Street lijkt op het leven zelf: grappig, gevoelig, zonder kunstgrepen maar intens emotioneel’, schreef een criticus. Charles Chaplin werd het nooit beu om naar deze film te kijken en amuseerde zichzelf met pogingen de gebaren en gezichtsuitdrukkingen van de kinderen te imiteren. Vreemd genoeg kondigden mensen binnen de Amerikaanse non-fictiefilm in 1960, bijna vijftien jaar nadat In the Street was gemaakt, met veel bombarie de uitvinding van de observerende documentaire aan. Helen Levitt maakte halverwege de jaren veertig al observerende documentaires, maar omdat ze discreet was merkte niemand dat op. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)