Fragments du Paradis

Als Zwitserland door sommigen wordt beschouwd als hemel op aarde, hoe stellen de Zwitsers zich dan zelf het leven na de dood voor? Om antwoord op die vraag te krijgen, sprak documentairemaker Stéphane Goël met talloze van zijn landgenoten, allen in de herfst van hun leven, over hun visie op het hiernamaals. Het resultaat is een reeks bijzondere, ontroerende en grappige gesprekken waarin de geïnterviewden openhartig vertellen over hun dromen, hun passies en hun angsten. De één gelooft liever helemaal nergens in: een bestaan waarin alles vredig en zonder problemen verloopt, dat is toch veel te saai. En wat als je in de hemel al die mensen weer tegenkomt aan wie je op aarde zo'n enorme hekel had? Anderen verwachten juist dat na de dood alles beter wordt en stellen zich het hiernamaals voor als een uitgestrekte tuin vol prachtige bloemen en planten, of als een weelderige plek waar mens en dier in harmonie leven, zonder elkaar op te eten. En één vrouw kijkt vooral uit naar het plezierige gevoel dat haar hopelijk te wachten staat: "Het wordt zoiets als een orgasme; niet de hele tijd, maar in golven." (International Documentary Film Festival Amsterdam)