Bientôt les jours heureux

‘Homo homini lupus’ – de mens is een wolf voor zijn medemens – zou het motto kunnen zijn van deze film. In dit drieluik met associatief aan elkaar gestikte delen, raken mens en natuur met elkaar vermengd. Legendes, rurale schoonheid en romantiek zijn de belangrijkste ingrediënten. In het eerste deel, dat zich waarschijnlijk vlak na de Tweede Wereldoorlog afspeelt in de Noord-Italiaanse Aostavallei, zwerven Tomasso en Arturo door de bossen. Ze jagen, verzamelen paddenstoelen en roven voedsel en kleding uit verlaten hutjes. Totdat een ontmoeting met bewapende dorpelingen ze noodlottig wordt. In het tweede en derde deel duikt Tomasso weer op. Het is ruim een halve eeuw later en de bossen waar hij zich schuilhield, zijn vergeven van de wolven. Kroegbezoekers vertellen elkaar verhalen over een legendarisch exemplaar dat het voorzien had op mooie meisjes. Dat weerhoudt de lokale schone Ariane er niet van om op onderzoek uit te gaan in het bos. (International Film Festival Rotterdam)