Wild Man Blues

Documentaire / Muziek
USA, 1997, 105 min

Samenvattingen(1)

In 1996 ging Woody Allen voor een aantal weken op tournee door Europa, als klarinettist. Dat deed hij samen met een professionele Dixieland-band en de concerten trokken uitverkochte zalen. De Amerikaanse documentairemaakster Barbara Kopple had Allen weliswaar nog nooit horen spelen, maar toen ze gevraagd werd om een documentaire te maken hapte ze meteen toe. Met muziekdocumentaires als No Nukes en Hurricane Irene op haar naam wist ze wat haar te wachten stond. Haar enige voorwaarde was dat ze volledig de vrije hand kreeg. De van nature publiciteitsschuwe Allen stemde verrassend genoeg toe. De film schommelt op en neer tussen de gebeurtenissen in de concertzalen en Allens off-stage momenten in de meest prestigieuze hotels van onder andere Milaan, Parijs en Wenen. Vooral het Italiaanse publiek, Allen trad vooral op in Italiaanse steden, was bij vlagen uitzinnig. Als een volleerde popster zien we Allen kushandjes werpen. Daarnaast is hij opvallend openhartig over zijn relatie met de jonge Soon-Yi Previn die constant bij hem is. Kopple volgt Allen als een schaduw. Ze probeert hem te vangen in zijn meest intieme momenten. We zien hem in zijn kamerjas door de hotelgangen dwalen en in een zwembroek baantjes trekken in een klein zwembad. “Ik wilde Woody Allen van een kant laten zien, die nog niemand van hem kende’’, aldus Kopple. (International Documentary Film Festival Amsterdam)

(meer)