Olmo et la mouette

Een zwangere vrouw verliest vaak tanden, doordat het ongeboren kind kalk aan haar lichaam onttrekt. De kennis die Olivia dit vertelt, doet er heel laconiek over, terwijl er voor de jonge actrice niets schouderophalends aan is. Die baby kan haar niet alleen haar tanden kosten maar ook de hoofdrol in Tsjechovs De meeuw, haar carrière, haar alles. Het aanstaande moederschap blijkt een hel voor de vrouw die als kind al zei dat ze het gevoel had niet te bestaan zonder een publiek. Als een Noord-Amerikaanse tournee aan haar voorbijgaat, denkt ze gek te worden, net als het personage Nina in Tsjechovs toneelstuk. Olmo and the Seagull kan gezien worden als een vorm van exorcisme. Olivia en haar vriend Serge spelen die intense periode uit hun leven na, afgewisseld met spontane improvisaties en een eerdere opvoering van Virginia Woolfs Mrs Dalloway. In een voice-over leest Olivia delen van haar dagboek voor. Soms breken de regisseurs van de film in en wordt duidelijk hoe gelaagd de werkelijkheid is waar we naar kijken. Waar het acteren stopt en het echte leven begint is onduidelijk – en spelen we niet altijd een rol? Anderzijds vormt de film voor Olivia een brug tussen haar theaterleven en haar nieuwe bestaan als moeder. (International Documentary Film Festival Amsterdam)