Samenvattingen(1)
In mei 1962 was de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog net geëindigd; het was voor het eerst in 23 jaar dat Frankrijk niet in een internationaal conflict verwikkeld was. Chris Marker leverde met deze film, de eerste waarin hij zijn eigenzinnige blik op zijn vaderland richtte, een opmerkelijk staaltje cinéma vérité af. Ingegeven door Jean Rouch' baanbrekende Chronique d'un été (Chronicle of a Summer), trokken hij en cameraman Pierre Lhomme met een lichtgewicht camera de Parijse straten in. In interviews laat Marker arbeiders, middenstanders, soldaten, priesters, immigranten en studenten vertellen wat hen bezighoudt, wat hen gelukkig maakt en hoe ze hun plek in de maatschappij zien. Natuurlijk komt ook de afgelopen episode in de Frans-Algerijnse geschiedenis ter sprake. Markers lyrische commentaar – gesproken door Yves Montand – geeft de film een extra dimensie, zonder de toeschouwers een interpretatie op te dringen of de geïnterviewden hun waardigheid te ontnemen. De film, opgedragen aan 'the happy many', is een betekenisvol sociologisch mozaïek, samengesteld uit opvattingen van Parijzenaars uit alle lagen van de bevolking. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)Recensie (1)
It looks seemingly simple: just go out on the street and engage in a conversation with a willing Parisian, talk to them using gentle maieutics (the film could be called "Le joli maïeutique"), film everything with cameramen who know that documentary shots don't have to mean just sticking a camera on a tripod into the ground and then focusing on the talking head, and finally, refresh the film with a few deeper thoughts for contemplation. But because over 50 years have passed and no one has yet truly followed up on this work in terms of quality or scope, it speaks of everything that stood before the authors as far as the simplicity of the task is concerned. The film complemented the emerging (French) cinema-verité movement in its time, especially the famous Chronicle of a Summer by the Rouch/Morin duo. The soul of France, traced on the streets of Paris, shedding its burdens of the past and searching for a different future. P.S. The original version of the film is approximately 160 minutes long, but the English version (originally for the USA) was edited down to just under 2 hours. Some important scenes were cut, especially those with political significance (such as memories of torture during the Algerian War).
()
Galerie (7)
Foto © MF Dokumentárních filmů Jihlava
