Crustáceos

Ode aan de liefde in een tijd van crisis, onrust, opwinding, geweld, pijn en hoop. Gefilmd tegen de achtergrond van eerst kleinschalige en later massale Spaanse straatprotesten tegen uitzettingen en afbraak van sociale rechten tussen 2010 en 2013. Over een stel dat niet met en niet zonder elkaar kan: een moeder die haar kind mist en een vrouw die poëtische teksten tussen de bladeren van de bomen hangt: "pluk een blad, wees de wind”. Shots van slogans, trommels, politiekordons, een halflege kop koffie en verlaten straten. Mensen die lijden. Zwaarbewapende politieagenten die onder luid gejuich hun helmen afzetten uit solidariteit met het volk. Uit deels documentaire en deels geënsceneerde beelden wordt een liefdevol humanitair pamflet gevlochten, voortgekomen uit woede over de ijzige politieke werkelijkheid die elke menselijkheid ontbeert. Intiem en poëtisch, persoonlijk en betrokken, in een documentaire stijl. Zorgvuldig gekadreerd en geschoten, veelal dicht op de personages, vergezeld van contemplatieve muziek en poëzie. (International Documentary Film Festival Amsterdam)