Palmes d´Or

Achthonderd foto's die zijn genomen tijdens het Filmfestival van Cannes zijn door de Oostenrijkse filmmaker Siegfried A. Fruhauf over elkaar heen gelegd en zo bewerkt en versneden dat er bijna niets meer op te herkennen valt. We zien nog slechts een fractie van de zorgvuldig opgebouwde imago's van de gefotografeerde sterren, die gereduceerd zijn tot vage silhouetten en grijze vegen. In een razendsnelle montage, die onze ogen nooit en te nimmer bij kunnen houden, komen de gefotografeerde momenten voorbij alsof ze zich allemaal tegelijk afspelen. Het prestigieuze filmfestival wordt zo tot zijn essentie teruggebracht: een beeldbombardement. De soundtrack is het equivalent van de abstracte zwart-witte beelden, die woest worden voortgestuwd door de vele klanken die om voorrang strijden. Elk frame bevat meer foto's en geluiden dan onze hersenen kunnen bevatten, zodat onze ogen en oren bewust overvoerd worden. Het laatste beeld van deze kortfilm is een flakkerend vuur, dat een einde maakt aan deze beeldenvloed. Fruhauf, in dit opzicht beïnvloed door de Oostenrijkse avant-gardistische filmmaker Peter Tscherkassky, gebruikte eerder al oude beelden en stroboscopische effecten, zoals de bliksemflitsen in zijn vorige werk Night Sweat (2008). Een van zijn films, Mirror Mechanics, draaide in de Semaine de la Critique in Cannes. (International Documentary Film Festival Amsterdam)