Vergiss mein Ich

Van het ene op het andere moment is het biografische geheugen van de succesvolle academica Lena gewist. Oorzaak: een onopgemerkt gebleven meningitis. Deze retrograde amnesie, zoals de medische diagnose luidt, zorgt ervoor dat ze niemand meer herkent - inclusief zichzelf. Ze kent de woorden nog wel, maar die hebben geen betekenis meer. Begrippen als regen, liefde en boosheid zweven in het luchtledige. Ze moet haar eigen ik weer vormgeven, als een beginnend actrice die haar tekst leert voor een nieuwe rol. Haar echtgenoot Tore probeert haar dit alles weer bij te brengen - met liefde en geduld, zoals dat heet. Als laatste moet Lena ook van hem aannemen dat ze van hem hield en dat hun gezamenlijk verleden de betekenis heeft die het voor Tore heeft. Jan Schomburg, die in zijn bekroonde speelfilmdebuut Über uns das All (2011) ook een vrouw centraal stelde die de zekerheden in haar leven plots onder haar voeten ziet weggemaaid, onderzoekt in Vergiss mein Ich aan de hand van Lena hoe iemands identiteit gevormd wordt. In hoeverre wordt die bepaald door onze omgeving? In Lena’s welvarend progressief-burgerlijke omgeving, waarin totale zelfverwezenlijking een geboorterecht lijkt, leidt de hersenkrakende gedachte geen geheugen te hebben ook tot universeler vragen over identiteit, vrijheid en keuzes. Maria Schrader geeft de hulpbehoevende, maar in haar persoonlijk historisch vacuüm tegelijk haast onkwetsbare Lena op intense, maar ook ironische en humoristische wijze gestalte. (International Film Festival Rotterdam)