Samenvattingen(1)
Dagboekverslag van de 28 jaar oude Poolse bankovervaller Damian die al twee jaar doorbrengt in eenzame opsluiting, zonder privacy, bezoek of uitzicht, in Tarnow Prison, Zuidoost-Polen. Hij vecht tegen op de loer liggende gekte door zijn verleden te analyseren en te dromen van de buitenwereld. Bij voorkeur over mooie meiden, sjieke hotels en Cubaanse sigaren, maar naarmate hij zich meer op de toekomst richt komt daar een studie politicologie, een avontuurlijk bestaan als fotograaf en een gezinnetje bij kijken. Het contrast tussen de goedmoedig in de camera babbelende macho en de manier waarop hij door een gemaskerd arrestatiesquad uit zijn cel wordt gehaald voor het dagelijkse uurtje luchten is enorm. Damian vertelt hoe het is om elke dag dezelfde dag te leven, hoe hij op het slechte pad raakte en over hoe het verder moet in de toekomst. Van "Ik heb geen slechte achtergrond" in het begin tot "We waren allesbehalve een modelfamilie" aan het eind. Ondertussen zien we hem in zijn piepkleine cel ijsberen, informeren wanneer hij mag bellen en dertig keer daags zijn handen wassen. Hij richt zich rechtstreeks tot de camera, die zijn dagelijkse routines volgt, afgewisseld met bewakingsbeelden die zijn claustrofobische bestaan onderstrepen. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)