Samenvattingen(1)
Nouvelle Vague-kopstukken Jean-Luc Godard en Jean-Pierre Gorin wilden in 1972 een film maken met Jane Fonda. Maar de Amerikaanse ster schrok van het naar maoïstische retoriek geurende script van Tout va bien. Pas na grote druk van Gorin accepteerde ze een kleine bijrol. Te klein, naar de zin van de filmmakers – en dus namen ze wraak.
Dat hebben Gorin en Godard nooit openlijk toegegeven, maar zo komt Letter to Jane wel over. In dit filmessay fileert het tweetal, afwisselend hoorbaar, één enkel nieuwsbeeld. Het gaat om een door L’Express gepubliceerde foto van Fonda op bezoek bij de Vietcong, die op het punt stond de Amerikanen te verslaan en de communistische revolutie te vervolmaken. In een bijna een uur durende polemiek trekken de filmmakers Fonda’s motivatie in twijfel, soms neerbuigend en in vrouwonvriendelijke bewoordingen. De iconografie van Hollywood en het Amerikaanse sterrenstelsel moeten het ontgelden en Fonda krijgt het op haar brood. Minutieus wordt ieder detail van de foto geanalyseerd, die telkens minutenlang in beeld is. Af en toe gaat het beeld op zwart of verschijnen stills uit onder andere Klute (waar Fonda in speelde) en The Grapes of Wrath (met haar vader Henry in de hoofdrol). In zijn minimalistische vorm en ideologische intensiteit kent Letter to Jane geen gelijke. Dit extreme werk is bijna anti-film.
(International Documentary Film Festival Amsterdam)