Ici et ailleurs

In 1976 maakte Jean-Luc Godard het zelfkritische Ici et ailleurs. Hij begon het project in 1970 met zijn pro-Palestijnse politieke film Jusqu'à la victoire. Toen kort na het draaien de meeste Palestijnse strijders uit die film dood waren, begon Godard zijn eigen film te bevragen en besloot hij een nieuwe film te maken. Daarin contrasteert hij de beelden uit Jusqu'à la victoiremet nieuw materiaal: 'hier' zien we een Franse middenklasse-familie uit 1975 voor de televisie, 'elders' zien we hoe de Palestijnse soldaten uit Jusqu'à la victoire voor hun martelaarsdood trainen. Ici et ailleurs is een kritiek op de methodes van Godards eigen Dziga Vertov Group, die van 1968 tot 1972 politieke films maakte. Ook de oorspronkelijke film uit 1970 was met die insteek gemaakt. Godard toont hoe hij zijn eigen beelden manipuleerde. Zo onthult hij hoe hij in een close-up verhulde dat een Libanese vrouw die vertelde trots te zijn een kind in haar buik te hebben dat de Palestijnse troepen zou kunnen gaan versterken, in werkelijkheid helemaal niet zwanger was. Ici et ailleurs is voor Godard een manier om 'de andere werkelijkheid' te tonen, die er altijd is wanneer je je camera op een werkelijkheid richt. (International Documentary Film Festival Amsterdam)