Samenvattingen(1)
In augustus 1991 rukten tanks op naar het Witte Huis in Moskou, bestuurscentrum van de Russische Sovjetrepubliek. Hoewel de coup mislukte, viel in de maanden erna de Sovjet-Unie razendsnel uiteen. Kosmonaut Sergej Krikaljov was er niet bij toen dit gebeurde: hij was op in mei ’91 vanuit de Sovjet-Unie vertrokken naar ruimtestation Mir en landde in maart ’92 in Rusland. Voor zijn film over de laatste Sovjet-kosmonaut kon filmmaker Andrej Ujica putten uit videobeelden die tijdens deze missie waren gefilmd en die hij van een fictief commentaar voorzag. Daarnaast stuurde hij een 35mm-camera naar het Russische ruimtestation. Hij vroeg director of photography Vadim Joesov – als eerbetoon aan diens camerawerk voor Tarkovski’s Solaris – het filmen voor te bereiden en vanaf het controlecentrum op aarde te coördineren, wat resulteerde in de eerste puur cinematografische beelden vanuit de kosmos. De lange takes van Mir’s baan in de ruimte contrasteren met korte, chaotische opnamen van de snelle veranderingen op aarde die de achtergrond vormen van Krikaljovs nuchtere commentaar: “Voor een kosmonaut is de snelheid waarmee dag en nacht, zomer en winter voorbijvliegen indrukwekkender.” (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)