Talhotblond:

In 2007 haalde het bericht wereldwijd de kranten: de zevenenveertigjarige Thomas Montgomery vermoordde zijn jongere collega Brian Barrett om een meisje dat geen van beiden ooit had ontmoet. Ze hadden haar alleen via internet gesproken. Online deed Montgomery zich onder de naam 'marinesniper' voor als de achttienjarige marinier Tommy. Hij begon een tumultueuze cyberrelatie met tiener Jessica (de 'talhotblond' uit de titel), maar Brian ('beefcake') kwam tussen hen in te staan. Regisseur Barbara Schroeder was jarenlang verslaggever voor de zender Fox 11 in Los Angeles, en blijft in haar debuutfilm dicht bij de vorm van de true crime reportages die ze daar maakte. Interviews met betrokkenen, waaronder Montgomery zelf, en experts (psychologen, aanklagers, rechercheurs) worden afgewisseld met foto's en recreaties van de online gesprekken tussen talhotblond, marinesniper en beefcake. Er is één belangrijk verschil met de true crime reportage: de voice-over. Deze betracht niet de gebruikelijke afstandelijkheid, maar wordt zogenaamd door het slachtoffer ingesproken. Het levert de opmerkelijke openingszinnen van de film op: "Online kun je zeggen wat je wil. En daarom ben ik dood, geëxecuteerd op tweeëntwintigjarige leeftijd." Het is het startpunt voor een vertelling over de maakbaarheid van online identiteit en de verslavende werking van liefde en leugens. (International Documentary Film Festival Amsterdam)