Regie:
Pedro AlmodóvarScenario:
Pedro AlmodóvarCamera:
Rodrigo PrietoMuziek:
Alberto IglesiasActeurs:
Penélope Cruz, Blanca Portillo, Lluís Homar, José Luis Gómez, Tamar Novas, Rubén Ochandiano, Lola Dueñas, Asier Etxeandía, Ángela Molina, Chus Lampreave (meer)Samenvattingen(1)
Harry Caine (Lluís Homar) schrijft en leeft in het donker. Hij wil niet meer herinnerd worden aan die gruwelijke dag veertien jaar geleden, toen hij bij een ernstig auto-ongeluk betrokken raakte en zijn leven een radicale wending nam. Tot aan die fatale dag was hij Mateo Blanco; een succesvol regisseur en schrijver, die een intense affaire had met zijn muze Lena (Penélope Cruz). Het ongeluk veranderde echter alles. Niet alleen verloor hij zijn gezichtsvermogen en daarmee de mogelijkheid films te maken, ook – nog erger – verloor hij Lena, van wie hij zoveel hield. Daarom besloot hij zijn verleden en zijn doopnaam voorgoed in het autowrak achter te laten en verder te leven onder zijn oude schrijverspseudoniem: Harry Caine.
Harry wil niet praten over vroeger en mensen vragen er niet meer naar. Tot Diego (Tamar Novas), de zoon van zijn productiemanager Judit (Blanca Portillo), een ongeluk krijgt. Noodgedwongen moet Harry op hem passen en als Diego bijkomt vraagt hij hem naar de tijd dat hij nog Mateo Blanco heette. In een poging hem te vermaken vertelt Harry zijn levensverhaal. Hij vertelt over zijn regisseurswerk en over Lena en zo kijkt hij voor het eerst terug op het leven dat hij zo resoluut en definitief achter zich had gelaten. Vervolgens gaan Harry, Judit en Diego op zoek naar de ware toedracht van het ongeluk van veertien jaar eerder, waarbij het noodlot, jaloezie en verraad een grote rol blijken te spelen.
(Cinéart Nederland)
Video's (1)
Recensie (2)
All of you Rosemund Pilchers and Danielle Steels out there had better start getting worried, Almodóvar has broken into the romance fiction market. Boring romance fiction that you’ve seen a hundred times in telenovelas, feebly masked by calling it art. If it weren’t for Penelope, in a couple of years time, we’d be more likely to see this on morning housewives’ TV than on the CT2 Film Club.
()
An emotionally incoherent and typically Spanish film that is full of passion. Sometimes it's great, especially when Almodóvar steps out of the interior shots and smoothly transitions to the colorful, loaded exteriors, full of perfectly coordinated colors and half-uttered sentences. You think that the atmosphere is exceptional and it makes sense, but then another cut comes and a ton of dialogue, half of which is unnecessary. It repeats itself, as always. There's too much talking and not enough action. Penelope Cruz is the only one who doesn't even have to speak and she will still be great.
()
Reclame