Artel

Totalen, lange takes, wijde lens, zwart-wit - absurde poëzie van het dagelijks leven. Het lijkt een filmformule waar Russische regisseurs patent op hebben. In Artel volgen we een groepje kleine zwarte silhouetten in een groot wit landschap met een paar blokhutten. Onder de laag van sneeuw en ijs waarop ze lopen, zwemmen vissen. De mannen zijn in ieder geval uitgebreid met netten in de weer. Als ze geen kettingzaag zouden gebruiken om een gat in het ijs te maken, zou de film zich ook tachtig jaar geleden hebben kunnen afspelen. (International Documentary Film Festival Amsterdam)