Moi, un noir

Op het eerste gezicht is dit een film over een groep vrienden die met allerlei karweitjes overleven in de straten van Abidjan, in Ivoorkust. Maar Moi, un noir is veel meer dan dat. In deze film bereikte Rouch zijn doel het best om de realiteit binnen te dringen met behulp van een fictioneel middel. Rouch vraagt zijn karakters een personage te kiezen en zich als diegene te gedragen. De film is één groot spel, waarin bijvoorbeeld de hoofdfiguur de naam Edward G. Robinson aanneemt. Zoals elk spel is ook dit erg onthullend. De achterliggende idee is dat een documentaire niet de waarheid van de ‘realiteit’ onthult, maar de waarheid van de ‘observatie’. Met andere woorden, een film is altijd een film over de daad van het filmen. Wat altijd rest is de realiteit van een spel: mensen die besluiten te doen alsof, ter wille van de camera. Objectiviteit is een hersenschim. (International Documentary Film Festival Amsterdam)