Nous, les enfants du xxème siècle

De Russische regisseur Vitali Kanevski maakte in 1990 internationale furore met zijn speelfilm Sta, sterf en verrijs!, over twee jonge kinderen die moeten zien op te groeien in de repressieve jaren vijftig in Siberië. Een onafhankelijk leven was het vervolg op deze film, die wederom duidelijk maakte dat de sociale problemen van kinderen Kanevski zeer ter harte gaan. Deze belangstelling heeft een autobiografische grond, want Kanevski bracht een deel van zijn jeugd in de gevangenis door. Ook in Nous les enfants des XXème siècle blijft Kanevski bij zijn onderwerp. De documentaire laat jongeren aan het woord die zijn veroordeeld voor moord. Kanevski is niet zozeer geïnteresseerd in individuele moordzaken, maar in sociale factoren. Die zorgen voor een klimaat waarin jongeren tot moorden kunnen komen. Volgens Kanevski draagt "het huidige leven met zijn beschaafde onverschilligheid" de grootste verantwoordelijkheid voor de ontsporing van jongeren. Hij wijst daarbij op de analogie tussen in de steek gelaten dieren en door hun ouders verlaten kinderen: beiden zijn verloren. Kanevski: "De film is een portrettengallerij die een beeld schetst en vragen oproept over de samenleving van de toekomst." (International Documentary Film Festival Amsterdam)