Monica in Black and White

We horen telefoongesprekken. Op het zwarte scherm zijn ze te zien als witte woorden. ‘Wat noem je het dan?’, vraagt een man. Monica antwoordt: ‘We rotzooiden een beetje aan.’ Hebben Bill Clinton en Monica Lewinsky het echt gedaan? Dat is en blijft de vraag. Ook na deze documentaire. Tijdens alle procedures rond haar affaire met Clinton hield Lewinsky zich aan haar zwijgplicht. Toen die in januari 2001 werd opgeheven, stemde ze er mee in om voor deze documentaire, tegen betaling, vragen te beantwoorden. De filmmakers maakten van die biecht een typisch Amerikaanse show. Drie dagen lang neemt Lewinsky plaats op het toneel van een theater. Tegenover haar zit een publiek van studenten, wetenschappers en andere nieuwsgierigen. Ze mogen haar alles vragen. De in zwart-wit geregistreerde Lewinsky-show is fascinerend. De zorgvuldig opgemaakte en onbeholpen acterende hoofdrolspeelster neemt quasi losjes plaats op de rand van het toneel en speelt de geboren onschuld die verzeild raakte in een boze wereld. Het publiek eet uit haar hand en reageert steeds begripvoller op dit toonbeeld van bezoedelde zuiverheid. Alsof deze Lewinsky-show nog niet genoeg drama biedt, peppen de filmmakers hem op met (zwart-wit) beelden van de generale repetitie, archiefmateriaal van hoogtepunten uit de affaire, commentaar van tientallen Lewinsky-deskundigen en vele binnen - en buitenopnamen van de oorden waar de affaire zich voortsleepte. Desondanks weten we ook na Monica in Black and White nog steeds niet of de president en de stagiaire het echt deden. (International Documentary Film Festival Amsterdam)