Ma tasmaa ken errih

Nada is een jonge vrouw met een dubbelleven. Overdag is ze stil en teruggetrokken, maar in het nachtleven van Tunis pikt ze allerlei mannen op. Ze laat ze eerst hun verhaal doen − omdat ze zelf niet spreekt, fungeert ze als een soort praatpaal − om ze daarna gewelddadig toe te takelen. De komst van een nieuwe collega op het werk, Noura, en de vondst van een mythisch mes in het huis van een van haar slachtoffers zetten gebeurtenissen in gang waar Nada steeds minder controle over heeft. Black Medusa is niet alleen een portret van een boze, jonge vrouw in postrevolutionair Tunesië; de regisseurs schetsen ook een portret van Tunis, een stad die zowel strakke en kille kantoorgevels als een uitbundig nachtleven kent. Bovenal bieden ze een unieke, vernieuwende kijk op hedendaags Tunesië. Met Nada’s dubbelleven als metafoor, waarin monotonie en geweld de boventoon voeren, verkent de film de dieperliggende zorgen en het verdriet van een generatie. In de negen nachten die deze vertelling beslaat, stappen de makers met gemak van genre naar genre: van een film noir met een mysterieuze femme fatale tot een Italiaanse giallo waar een seriemoordenaar rondwaart, met zelfs een vleugje fantasy. Doelbewust breekt het uitgesproken Black Medusa met de gangbare stijlmiddelen van de Noord-Afrikaanse cinema, zoals Nada breekt met de regels van de maatschappij om zichzelf te kunnen bevrijden. (International Film Festival Rotterdam)