La primera mujer

Eva mag weg. Weg uit de psychiatrische instelling waar ze zes jaar heeft gewoond, naar een huis voor begeleid wonen: een grote stap richting een “normaal” leven. Maar eerst moet ze wachten tot er in zo’n huis een plek vrijkomt. Ondertussen werkt ze aan haar vertrouwen in de buitenwereld, en in zichzelf. Nu eens kijken we vanuit Eva’s perspectief naar haar omgeving, dan weer observeren we haar meer van buitenaf. Zo zet de film aan tot nadenken over hoe wij mensen met psychische aandoeningen bezien, hoe zij zichzelf zien en hoe normaal wij onszelf eigenlijk vinden. Wanneer er uiteindelijk huisvesting voor haar wordt gevonden, komen voor Eva ook andere ambities binnen bereik: werk vinden, een eigen inkomen verdienen, een nieuwe liefde misschien? Terwijl ze de balans opmaakt van haar verleden, houdt ze haar hoofddoel vast voor ogen: het contact herstellen met haar zoon, over wie ze twintig jaar geleden de voogdij verloor. (International Documentary Film Festival Amsterdam)