Samenvattingen(1)
Pas op haar 46ste begon Anny met tippelen. Sindsdien blijft ze terugkeren, in weer en wind, naar de Praagse straten waar auto’s stapvoets passeren. Zoals de filmploeg van Helena Třeštíková blijft terugkeren bij Anny, van 1996 tot 2012. Het is de vaste modus operandi van de Tsjechische regisseur (in 2018 hoofdgast op IDFA): het jarenlang volgen van gewone mensen in wat zij zelf ‘time-lapse documentaires’ heeft gedoopt. Longitudinale projecten, die indirect ook de grotere lijnen van de geschiedenis vangen – hier de economische crisisjaren, die Anny soms doen mijmeren over het communisme. Toch heeft Anny voor de camera altijd een glimlach over, die ze ook haar klanten gunt tijdens haar werk als toiletjuffrouw. Met vloeiend gemonteerde tijdsprongen zien we haar ouder worden. Ze heeft het vaak zwaar, met zorgen over kleinkinderen en haar gezondheid. Maar “dokter, vergeef me!”, grijnst ze naar de camera – stoppen met roken lukt niet. Het weerklinkt allemaal in haar lijflied, dat ze bij de sekswerk-ngo The Risk-Free Pleasure jaar in, jaar uit zingt. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)Recensie (1)
The story of Anna, bathroom attendant and prostitute, may seem very ordinary and bland. However, for me it captures the main protagonist in the flow of time very well and depicts her often emotional, sincere, and infinitely authentic responses to obstacles in her life and historical milestones (change of regime, the Czech nineties, the Millennium). The overall impression is bitterly emotional, but the documentary is successful and the heroine interesting.
()