Samenvattingen(1)
Kort na de verwoestende aanslagen van 11 september 2001 bezocht filmmaker Darrell Wilks een aantal Newyorkse hiphopartiesten en legde met zijn digitale videocamera de ontmoetingen vast. De geïnterviewden wonen ver van het World Trade Centre vandaan, maar bijna iedereen kent wel iemand die in één van de twee torens werkte als schoonmaker, koerier of serveerster. ‘Voor het eerst in mijn leven ben ik blij dat ik in een slechte buurt woon’, zegt één van hen. ‘Ik weet tenminste zeker dat mijn gebouw nooit het doelwit zal zijn van terroristische aanslagen.’ Hiphop ontstond in de jaren zeventig in South Bronx. Oorspronkelijk een politiek geladen kunstvorm, werd het genre in de decennia erna vooral geïdentificeerd met stoere praat over mooie, gewillige vrouwen, dure auto’s en drugs- en vuurwapengebruik. Maar volgens Wilks is het tij gekeerd. De underground-artiesten die hij portretteert zijn stuk voor stuk zeer begaan met de wereld om hen heen en verkondigen een niet te missen politieke boodschap. Zeker na 11 september lijkt hiphop weer iets van zijn oude zeggingskracht te hebben hervonden. Artiesten als Tanya ‘Flow’ Fields, Jacquelyn ‘Duchess’ McClain en Caridad ‘La Bruja’ de la Luz rappen vol vuur over hoe racisme, corruptie en armoede bestreden kunnen worden. ‘Respect’ en ‘hoop’ zijn daarbij de sleutelwoorden. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)