Samenvattingen(1)
Voor Ida Haendel is de viool alomvattend. Hoewel ze minder beroemd is geworden dan haar generatiegenoten Isaac Stern en Yehudi Menuhin, was haar spel van hetzelfde niveau. Ze was drie toen ze, in het Polen van de jaren '20, de viool van haar oudere zus oppakte en, naar eigen zeggen, direct kon spelen. Wonderkind Ida bereikte de top en maakte zo de nooit uitgekomen droom van haar vader waar. Maar nu, na een leven lang viool spelen, is het moeilijk te accepteren dat het niet meer is zoals het was. Als uit haar Stradivarius een slechte toon komt, vertelt ze de reparateur dat haar publiek wel eens, helemaal onterecht, zou kunnen denken dat het aan haar leeftijd ligt. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)