Samenvattingen(1)
In 2012 wint de dan negentienjarige Douwe Bob Posthuma het programma De beste singer-songwriter van Nederland. Zijn muzikale carrière kent een vliegende start, maar dat succes een keerzijde kent wist de jonge Amsterdammer al een tijdje. Zijn vader, de legendarische Simon Posthuma, werkte met bands als The Beatles, maar betaalt nu de tol van vele jaren van seks, drugs, drank en rock-’n’-roll; de aan het syndroom van Korsakov lijdende Simon heeft, op zijn toegewijde zoon na, niemand meer over. Douwe Bob: "Mijn vader heeft gewoon altijd in een staat van ‘fuck it’ geleefd”. Juist in deze succesvolle periode denkt Douwe Bob regelmatig na over het intense leven als kunstenaar. Wil hij wel in die voetstappen van zijn grootste held gaan staan? In het portret van deze getalenteerde en gedreven muzikant, wordt een intiem licht geschenen op de hechte band tussen vader en zoon. Ze delen een appartement, bezoeken samen de kroeg en musiceren tot de zon weer opkomt. Buiten de deur trekt Douwe Bob ondertussen volle zalen, reist hij met zijn band af naar Marokko om aan nieuwe songs te werken en vertelt hij openhartig over de relatie met zijn vader, zijn muziek en zijn toekomstdromen en -nachtmerries. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)