Brokopondo, verhalen van een verdronken land

Dertig jaar geleden vormde de bouw van de Brokopondo-dam en de daarna gebouwde hydro-elektrische centrale een enorme impuls voor de Surinaamse economie. De schaduwzijde was dat er door dit project een reservoir ontstond, dat 27 dorpen onder water zette, waardoor vijfduizend Surinaamse bosnegers werden gedwongen hun tot dan toe van de westerse beschaving geïsoleerde gebleven land te ontvluchten. Pas nu wordt men zich bewust van de extreme gevolgen van dit project voor de inheemse bevolking. De Sarramacca bosnegers, die vanaf de 18e eeuw leefden in de binnenlanden van Suriname, moesten hun oorspronkelijke leef- en jachtgebieden verlaten. Zij zochten hun toevlucht in transmigratie-dorpen, die waren opgezet door de regering, of in dorpen diep in het binnenland. In de film maken regisseur John Albert Jansen en zijn Surinaamse gids Dorus Vrede een tocht door de binnenlanden van Suriname. Zij gaan op zoek naar de oorsprong van het Brokopondo-project, de voordelen die het project de Surinaamse economie biedt en de gevolgen van de transmigratie voor de bosnegers. De verhalen en herinneringen van de bosnegers worden geïllustreerd met archiefbeelden van de onderstroming van hun dorpen. De film toont aan dat het westerse ontwikkelingsbeleid een unieke cultuur ontwrichtte. (International Documentary Film Festival Amsterdam)