Samenvattingen(1)
"Als ik twintig ben wil ik niet meer verwend worden", stelt de twaalfjarige Justin. Zover is het nog lang niet. Justin heeft een minimotor gekregen en is verslaafd aan zijn PlayStation. Elk vrij uurtje speelt hij er zijn favoriete game op, waarin je zonder echt geld de mooiste auto's en duurste kleding kunt aanschaffen. "Je kan eten en pinnen. En je hebt natuurlijk wapens." Een reis rond de wereld is in deze magische wereld een peulenschil, net als autorijden zonder rijbewijs of verzekering. In real life geniet Justin volop van zijn kindertijd, al worden eigen verantwoordelijkheden belangrijker. Zoals huiswerk maken. Zodat hij later, zoals zijn vader hem dreigend voorspiegelt, "geen hamburgers bij de McDonald's hoeft te draaien." Maar Justin wil niets horen over mogelijke beroepen. Hij gaat later games maken, dat weet hij zeker. Terwijl Justin routineus zijn computerspel speelt, legt hij nauwgezet uit hoe de gamewereld werkt. "Wat je normaal niet kan doen in het echt, kan hier gewoon." Zoals je helikopter midden op straat laten landen. Regisseur Michiel Brongers laat uitgebreid zien hoe Justins avatar door de virtuele wereld stapt, om vervolgens soepel naar de realiteit van zijn echte leven te schakelen. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)