Samenvattingen(1)
Dichters Simon Vinkenoog en Cor Vaandrager, en de feministische regisseur Nouchka van Brakel waren wat je noemt 'kinderen van hun tijd'. Ze trapten in de roerige jaren zestig tegen heilige huisjes en experimenteerden met drugs en vrije seks. Voor hun eigen kinderen hadden ze maar weinig oog. In een van de vele oude fragmenten in deze film beschrijft Vinkenoog hoe hij het leven ziet, namelijk als een vrije val. Zijn advies: "Val zo vrij mogelijk, ken geen angst, laat je gewoon vallen, blijf gewoon vooral voortdurend jezelf." Zo zouden kinderen zich moeten voelen, maar dat is niet hoe Alex Vinkenoog, Sandrien van Brakel en Marcus Muzea (Vaandragers stiefzoon) hun jonge jaren hebben ervaren. Ze vertellen over hun jeugd en de sporen die het gebrek aan aandacht in hun levens heeft achtergelaten. Met hun eigen kinderen pakken ze het in ieder geval anders aan. Tussen de foto's en opnamen uit de jaren zestig zitten ook kinderfilmpjes van Alex en Sandrien. Vooral zij en Marcus spreken bittere woorden over hun bekende opvoeders. Regisseur Denise Janszée maakte eerder een film over haar relatie met haar beroemde moeder: de Nederlandse actrice Willeke van Ammelrooy. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)