Samenvattingen(1)
Marjoleine Boonstra volgt bewoners van verpleeghuis Akropolis waar in de kelder een herinneringsmuseum is gehuisvest. Er zijn vitrines te vinden vol met theepotjes en koektrommels, kasten met linnen en servies, maar ook een geheel ingerichte babykamer, keuken, washok of schuur. Hier kunnen de bejaarden met hun wandelrekjes door de kamers schuifelen en attributen uit hun jeugd bewonderen. De simpele voorwerpen van vroeger bieden houvast en troost in de laatste fase van hun leven. Directeur Hans Becker, samen met zijn zus initiatiefnemer van het museum, ziet het als zijn missie de bejaarden te voorzien van zogenaamde 'conversation pieces'. Hij noemt het een pleziermuseum. Een plek 'waar iedereen kan kakelen over zijn eigen spulletjes.' Hij heeft zelfs een panorama van een strandgezicht op een van de muren laten schilderen. Met echt zand en echte schelpjes en een oude rieten strandstoel ervoor. Op dit 'strand' vraagt Boonstra de bewoners naar hun dromen, hun grootste liefde, hun beste en hun slechtste momenten. (Nederlands Film Festival)
(meer)