Samenvattingen(1)
De exploitatie van kolenmijnen was een van de grootste economische verworvenheden van de negentiende en begin twintigste eeuw. Maar naarmate andere energiebronnen belangrijker werden, ging het met de mijnbouw steeds slechter, met als resultaat dat de meeste mijnen uiteindelijk moesten sluiten. De mijnbouw in het noorden van Frankrijk beslaat enkele van de belangrijkste bladzijden uit de sociale geschiedenis van dat land. Nu de meeste mijnen daar zijn gesloten, zijn de verhalen van de voormalige mijnwerkers nog de enige mogelijkheid om het verleden te doen herleven. De mijn wordt daardoor ook een symbool voor het onderbewuste waaruit de herinneringen gedolven worden. "De herinnering is een flard harmonicamuziek, een taal die niet de onze is", zegt een van de Poolse immigranten die er emplooi vond. De film laat de geschiedenis zien van al die mannen die jaren in het duister doorbrachten en vertelt hoe hun politieke bewustzijn groeide door de invloed van de oorlog en de slechte economie van de jaren dertig. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)