Samenvattingen(1)
Al eeuwenlang trekken dichters door het Braziliaanse achterland, de Sertão. Ze brengen verhalen over echte en verzonnen gebeurtenissen, roddels en nieuws naar de meest afgelegen uithoeken van de regio. Hun taal is poëzie. De Duitse filmmakers volgen de rondtrekkende dichters en zangers op hun reis door de Sertão, een van de armste delen van de wereld. Onder hun arm dragen ze hun poëzie en liederen, die vertellen over liefde en politiek, moord en wonderen. Ze bewenen de zwerfkinderen en steken de loftrompet over Michael Jackson, ze maken zich druk om geweld en corruptie en bezingen de liefde, op feestelijke pleintjes en bij begrafenissen. Een toehoorder zegt dat de mensen uit de Sertão troost en afleiding vinden in de gedichten: het jaagt de slechte gedachtes weg. In een regio waar weeskinderen moeten bedelen op straat, bieden dichters als Gato Novo en Chico Pedrosa meer dan vermaak. Ze geven steun en inzicht met hun opzwepende, melancholische liederen en gedichten, en zijn zo met recht dichters van het volk. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)