Samenvattingen(1)
In 1993 leerde filmmaker Aelrun Goette de toen zeventienjarige Jeannette S. kennen in de Berlijnse vrouwengevangenis Plötzensee. Op vijftienjarige leeftijd had Jeannette samen met drie anderen de dertienjarige Melanie H. dodelijk verwond, zodat het meisje later in het ziekenhuis overleed. Deze moord staat nog steeds bekend als een van de gruwelijkste misdaden uit de Duitse contemporaine strafpraktijk. Nadat Goette en Jeannette samen de film Eine (1994) hadden gemaakt, een videobrief van de veroordeelde aan haar ouders met wie zij nauwelijks nog contact had, ontstond eind 1996 het plan om Jeannettes eerste schreden op het gebied van resocialisatie in een film vast te leggen. De film bestaat uit extensieve getuigenissen van Jeannette in verschillende stadia van haar gevangenisstraf. Opvallend is vooral de bijna emotieloze manier waarop zij de details van haar misdaad uit de doeken doet. Ook na vijf jaar vastgezeten te hebben, moet ze toegeven nog steeds niet precies te weten wat haar destijds bezielde. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)