Samenvattingen(1)
Eeuwenlang leefden Polen en Oekraïners naast en met elkaar in wat voor de Tweede Wereldoorlog Polen, en nu West-Oekraïne is. Kinderen gingen samen naar school en er werd onderling getrouwd. Maar in 1943, na bezettingen door de Russen en daarna de Duitsers, maakte een extreme groep Oekraïense nationalisten hieraan een grimmig einde. Polen werden op grote schaal afgeslacht, niemand werd ontzien. Zeventig jaar na deze traumatische gebeurtenis keren Poolse overlevenden terug naar hun geboortegrond. Op dit slaperige, beeldschone platteland lijkt de tijd al enkele decennia stil te staan. Het boerenleven en de geluiden die daarbij horen nemen een prominente plaats in; gakkende ganzen, krekels onder een volle maan, vechtende honden, gefluit, geloei en gemekker. Met paard en wagen worden de inmiddels bejaarde Polen rondgereden. Hier hebben ze gezien hoe hun familieleden of vriendjes en vriendinnetjes werden vermoord. Degenen die gespaard zijn hebben hun levens vaak te danken aan moedige Oekraïners bij wie ze tijdelijk konden schuilen. Tijdens ontroerende, bijzonder open ontmoetingen met Oekraïense nabestaanden en getuigen uiten enkele Polen daarvoor hun dankbaarheid. Aangevuld met wat tussentitels met historische informatie horen we uit de mond van de personages het hele verhaal, dat gaandeweg minder zwart-wit blijkt te zijn dan gedacht. Een universeel verhaal, dat nog altijd actueel is. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)