Samenvattingen(1)
De achtentwintigjarige Martin uit Noorwegen kan niet meer praten en bewegen na een auto-ongeluk dat hij negen jaar geleden kreeg. Hij wordt dagelijks verzorgd en heeft alleen nog contact met de verzorgers en zijn ouders. Die proberen een nieuw netwerk voor hem op te bouwen en zo zijn leven weer leefbaar te maken. "Maar we komen daar nog niet eens in de buurt", geeft zijn vader toe. "Een paar jaar geleden zei Martin dat hij dood wilde. Dat betekent ten minste dat hij er geestelijk nog steeds is. Hij is zich bewust van zijn conditie." Martin kan communiceren via een computer die hij met zijn linkerduim bedient. En hij heeft een plaatje van Jamaica en een vrouw in de zee op zijn computerscherm. We zien hem een potje kaarten met zijn ouders: zijn moeder wijst een kaart aan en Martin knikt als hij die kaart wil spelen. Veel hoop op verbetering is er niet, maar er is een nieuwe vorm van zingeving voor hem bedacht. Een maatschappelijk werkster die lezingen geeft over de gevaren van dronken rijden, wil hem als afschrikwekkend voorbeeld gebruiken. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)