Samenvattingen(1)
De Duitse marxistische filosoof Walter Benjamin, die van 1927 tot aan zijn tragische zelfmoord in 1940 aan een studie over Parijs werkte in de Franse Bibliothèque Nationale, zag Parijs als een stad waarin oudheid en moderniteit samenkomen. In zijn onvoltooide filosofische tekst over Parijs vergelijkt Benjamin bijvoorbeeld de overkapte winkelpassages met de onderwereld van de Griekse mythologie; een wereld zonder vensters, een wereld van illusies, droom en fantasie, het oerlandschap van de consumptie. Er is volgens Benjamin geen actuele ervaring waarin niet de geschiedenis doorklinkt. En wanneer tijdperken dromen, aldus Benjamin, citeren ze het verleden. De 19de eeuw droomt van de klassieke oudheid. In Flâneur III volgt de Zweedse regisseur Skjödt Jensen Benjamins schaduw door diens geliefde, levendige Parijs in een labyrintische collage van beelden en teksten die geïnspireerd is op de vorm van Benjamins filosofische werk. Zoals Benjamin fragmenten opdiept uit de ‘eindeloze‘ Bibliothèque Nationale, ze in zijn filosofie aan elkaar verbindt en op eigen wijze interpreteert, zo plakt de filmmaker zwart-witte beelden van Parijs, gedachten van Benjamin en gedachten van Benjamin-adepten aan elkaar. De film is een abstracte, gesluierde zwerftocht door filosofie en stad, en ook dat is in de geest van de Duitse filosoof. Voor Benjamin fungeerde het ‘flaneren‘ - het in een droomstemming, zonder gerichte aandacht, door het stadse landschap dwalen - als allegorie op de condition humaine in de moderne tijd. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)Acteurs