Samenvattingen(1)
Wachten, wachten, wachten. Dat kenmerkt het leven van een groep door het lot bijeengebrachte mannen en vrouwen die de zee overstaken, op zoek naar een beter leven. Ze wonen in niemandsland, ergens aan de Spaanse kust tussen lange rijen hermetisch afgesloten kassen. Daar is af en toe werk, maar de meeste tijd brengen ze door in bouwvallige huisjes, opgetrokken uit pallets, zeildoek en wat ze verder vinden. Interactie met de rest van de wereld is nul, al wordt gerefereerd aan schimmige advocaten die voor de juiste papieren moeten zorgen. De camera onderstreept de oefening in geduld door steeds vanuit een vast standpunt te observeren. Wachten, kijken wat er gebeurt. Een vrouw zit naast een fles water. Een man ligt op bed, of vouwt minutieus een set kinderkleren op. Hoogtepunt van het bestaan is bellen met het thuisfront. Alles gaat goed, ik heb nog niet veel werk, de papieren zijn nog niet rond, ik moet nog een jaar blijven, ik mis jullie. De kleren zijn voor de eerste schooldag van een zoon, de tas wordt opgestuurd. Tijdens zo’n gesprek valt de lamlendigheid van hen af en worden de migranten weer mens. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)