Madalena

Een geknakt lichaam in een wit jurkje, levenloos in een ritselend sojaveld. Wie trans vrouw Madalena omgebracht heeft, hoe en waarom: daar krijg je in het Braziliaanse Madalena geen antwoord op. Regisseur Madiano Marcheti laat in zijn zelfverzekerde debuutfilm niet eens zien hoe het lichaam ontdekt wordt. De herinnering aan dat stille lijf geeft alles wat volgt extra lading. Om beurten volgt Marcheti drie hoofdrolspelers die elkaar niet kennen, maar via Madalena toch op een bepaalde manier met elkaar verbonden zijn. Luziane, de hostess van een discotheek, klopt bij haar huisje aan om geld op te halen. De rijke Cristiano inspecteert de uitgestrekte sojavelden in opdracht van zijn veeleisende vader. Trans vrouw Bianca en haar vriendinnen verdelen Madalena’s spullen en halen herinneringen op. Marcheti filmde in de agrarische regio waar hij opgroeide en vangt met visuele flair een ruraal deel van Brazilië dat je weinig in films ziet. En plek waar grote landbouwmachines als monsters doorheen bewegen en alleen drones alle uithoeken van kennen. Het is een wereld waar het ook plots kan gaan spoken – Marcheti weet alledaagse scènes nu en dan knap te injecteren met een shot onderhuidse spanning. Madalena lijkt vooral een inkijkje in een wereld die doordraait. Maar Marcheti maakt wel degelijk een statement over zijn land, waar de meeste transgenders ter wereld worden vermoord. Hij vraagt om empathie, niet om medelijden. (International Film Festival Rotterdam)