Samenvattingen(1)
De Jacques Tati-achtige taferelen die beeldend kunstenaar Paulien Oltheten tegenkwam in Rusland en Iran zijn schitterende observaties van doorzettingsvermogen. Sneeuwhopen, paaltjes, hekken: de obstakels die mensen op hun dagelijkse wandelgang tegenkomen zijn talloos. Iraniërs proberen in Isfahan hun fietsen en karren door de veel te smalle doorgang tussen twee paaltjes te manoeuvreren, terwijl in het Russische Samara de passagiers van een hovercraft met hun grote sneeuwschoenen van een wiebelig trapje proberen af te stappen. De parallelle werelden in de twee landen spiegelen elkaar. In split screen zien we de rivieren die door beide steden stromen, en die veranderd zijn in een nieuwe openbare ruimte. De bevroren Volga is tijdelijk beloopbaar, net als de Zayandeh Rud door Isfahan, die door klimaatverandering droog is komen te vallen. Een man zoekt de rivierbedding op om eindelijk eens rustig te kunnen bellen, terwijl een ijsvisser kalmpjes zijn vangst afwacht. Samen in hetzelfde kader geplaatst, vertellen deze scènes een groter verhaal. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)