Samenvattingen(1)
In februari 1973 besluiten arbeiders van het Nederlandse staalbedrijf Koninklijke Hoogovens hun werk neer te leggen. Ze staken om een eerlijker verdeling van geld en verantwoordelijkheid af te dwingen. De voornamelijk mannelijke werknemers strijden vol overtuiging vóór solidariteit en tégen het grootkapitaal. Pieter Verhoeff en zijn camerateam strijken vanaf dag één neer in de fabriek om de gang van zaken te documenteren. Verhoeff proeft de sfeer in de rokerige bedrijfskantine, trekt langs halflege fabriekshallen, bezoekt verhitte vergaderingen en spreekt met leiding, stakende arbeiders, de vakbondsleider en werkwilligen over de stakingseisen. Gefrustreerde werknemers spreken openhartig over hun beweegredenen. Ze stellen: "Die mensen hebben nog niet door dat ze later die solidariteit van ons terug ontvangen" en "Je wordt als kinderen behandeld en als kinderen benaderd!" De twee weken dat er gestaakt wordt, blijft eenieder steeds opvallend beschaafd; vernielingen en geweld horen niet bij de stakende arbeider anno 1973. De cameraploeg wordt amper gehinderd; Verhoeff lijkt zich gemakkelijk toegang te kunnen verschaffen tot zelfs de hogere echelons, waar overdonderde chefs hem nog te woord staan ook. De documentaire, die gefilmd werd gedurende die vijftien spannende stakingsdagen, laat een Nederland zien dat in de decennia die volgden in rap tempo zou veranderen. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)